Dag 13 & 14: voorbereidingen voor orkaan Matthew

Gisterochtend (woensdag) waren we bezig om het filmpje van het vorige blogbericht af te maken toen we opgeschrikt werden door het geluid van een NL-alert op onze mobiels. Blijkbaar zijn onze mobiels ook hier in de USA verbonden met het alarmsysteem.

We hebben meteen actie ondernomen door contact te zoeken met Tui. We zouden namelijk vrijdagavond om 20:30 uur terugvliegen naar Amsterdam vanuit Sanford. Volgens het lokale nieuws zou de orkaan vrijdag hier op z'n sterkst zijn. We moesten dus de afweging maken óf we zoeken een hotel in Sanford óf we kijken of we langer in Windsor Hills kunnen blijven. We besloten het af te laten hangen van de berichtgeving van Tui. Helaas heeft Tui ons hierin teleurgesteld. We hebben gisteren om info gevraagd via de chat, maar hier werden we niets wijzer. We hebben vervolgens gebeld, waarbij we 50 minuten in de wacht hebben gestaan om vervolgens weer afgescheept te worden met de boodschap dat we de website in de gaten moeten houden, want de vlucht zou nog gewoon doorgaan. Een duur grapje zonder resultaat. We konden ook niet omgeboekt worden naar de vlucht van maandag, want die was al vol. Ondertussen hadden we al bericht van de eigenaren van de townhome gekregen dat we hier tot maandag mogen blijven zitten als het nodig is.

We zaten dus in een dilemma: gaan we een dag eerder weg en een paar nachten in een hotel zitten dichterbij het vliegveld of blijven we hier met het risico dat de vlucht toch doorgaat en we de weg niet op kunnen en onze vlucht missen waardoor we een nieuwe vlucht moeten betalen?

Het leek ons gewoon niet mogelijk dat de vlucht door zou gaan, maar je twijfelt toch als Tui totaal geen informatie geeft en volhoudt dat de vlucht gewoon doorgaat. De hotels bleken allemaal al volgeboekt dus we hadden geen keus dan in Windsor Hills te blijven. Nou laten we nog maar van het laatste dagje mooi weer genieten, dachten we. We zijn nog naar de Vineland Outlets geweest. Hier zijn we nog goed geslaagd bij de GAP. Hierna zijn we nog even doorgereden naar Mall at Millennia voor een korte stop bij de MAC store en ja.. omdat we er toch al waren ook maar weer de Cheesecake Factory. In het restaurant gingen er constant verschillende mobieltjes af met noodmeldingen en tv-programma's en radiozenders werden constant onderbroken voor noodberichten en waarschuwingen.

Wat was het druk op de terugweg! Er stond een gigantische file op de I-4 en zelfs op de sluiproutes - die wij namen - was het erg druk. Iedereen was voorzorgsmaatregelen aan het nemen. Zo wij dus ook, door alvast de tank vol te gooien.

Het water spatte omhoog

Diezelfde avond nog zagen we op Facebook en de nieuwszenders dat Sanford het vliegveld sluit vanaf donderdagmiddag tot en met vrijdag. Dus weer even de website van Tui gecheckt.. Nee hoor de vlucht zou nog gewoon doorgaan! Pff nou we zien het morgenochtend wel, dachten we. Eerst slapen!

Vanochtend (donderdag) hebben we meteen weer Tui gecheckt en nog steeds zou de vlucht doorgaan. Heel knap als het vliegveld gesloten is! Een paar uur later bleek toch dat de vlucht met 18 uur uitgesteld wordt. Kon ook niet anders, maar wat een slechte informatievoorziening van Tui.

Ondertussen hebben we nog contact gehad met andere Floridagangers over hun plannen en wat handige tips. We zijn richting de Publix gegaan om extra water en houdbaar eten te halen. Daarna nog even naar de Dollar Tree voor kaarsen en een aansteker. Het was super druk bij de Dollar Tree en de schappen met noodzakelijke spullen raakten al aardig leeg!

Het regent al de hele dag. Soms zachtjes en soms typische stortbuien. We hebben vanavond maar een salade van de Publix genuttigd.

Dan de huidige situatie. Het is nu 11 PM en we volgen het nieuws regelmatig. Er geldt nu een mandatory curfew in Orange county. We mogen daar dus niet meer de weg op. Deze geldt tot zaterdagochtend vroeg. Ze nemen dit heel serieus. De orkaan lijkt iets te zijn afgeweken waardoor wij waarschijnlijk iets minder wind krijgen dan eerst werd voorspelt. Maar dat moet nog blijken natuurlijk! Over een paar uur zullen we het weten. We zitten in ieder geval veilig in Windsor Hills en slapen vannacht voor de zekerheid in de gang waar geen ramen zijn. Onze mobiels zullen meldingen geven mocht er iets aan de hand zijn. Het hangt even af van een mogelijke stroomuitval of we morgen een nieuw bericht kunnen plaatsen. Dus tot het volgende bericht!

Dag 11 en 12: De onthulling van de cliffhanger & weer een relaxdagje

(Gisteren geschreven)

Excuses voor het verlate blogbericht! Vanochtend stonden we uitgerust op. Na de topdag van gisteren was het weer tijd om een relaxdagje in te lassen. Ontbijt hebben we voor de tweede keer deze vakantie bij de IHOP genuttigd. Chris ging natuurlijk weer voor zijn favoriete NY Cheesecake Pancakes. Hierna zijn we doorgereden naar Winter Garden, want ik wilde graag even bij de Ulta langs. Hier weer wat nieuwe make-up spullen ingeslagen. Het klinkt raar maar make-up is echt één van mijn hobby's. Dat heeft niets met mijn zelfverzekerdheid o.i.d. te maken. Veel mensen denken dat namelijk. Er zijn veel dagen dat ik echt geen zin heb om make-up op te doen en rustig zo naar buiten ga, maar ik vind het super leuk om verschillende looks uit te proberen en make-up bij anderen op te doen. Je kan iemand of jezelf echt transformeren en dat vind ik zo fascinerend! Vooral nu in de USA kan ik helemaal los gaan met de Halloween make-up!

Maar ik dwaal af. Terug naar het Florida onderwerp. Daarna zijn we nog even naar de Walgreens en Walmart geweest. De middag hebben we verder besteed aan relaxen in en om de townhome.
's Avonds hebben we heerlijk gedineerd bij Olive Garden. Nu ben ik dan bezig met dit blog en het maken van een filmpje over onze belevenissen van gisteren.

Dan nu de onthulling.. Wat hebben we gisteren gedaan?
Na vroeg te zijn opgestaan en alle benodigde spullen (duikbril, waterschoenen, handdoek, droge kleding, eten en drinken, enz.) te hebben gepakt, zijn we onderweg gegaan richting de Chassahowitzka River, oftewel 'The Chaz'.

Deze rivier is eigenlijk alleen bekend onder locals en wordt door veel locals de 'hidden treasure' genoemd. Bij een campground die gevestigd is aan deze rivier, is er de mogelijkheid om een kajak te huren en er dan zelf op uit te gaan op de rivier. Goede voorbereiding is noodzakelijk, want dit gebied is dus niet aangeraakt door de mens, waardoor er ook geen bewegwijzering onderweg is.
Kajakken.. niet nieuw toch? Wat maakt deze rivier dan zo speciaal? Nou.. de vele springs die diep verborgen in de wildernis liggen en slechts bereikbaar zijn per kajak en te voet. Daarnaast is er nog de '7 Sisters Spring' die wel makkelijker bereikbaar is, maar bijzonder is door de onderwatergrotten die de springs met elkaar verbinden.

Het zou ongeveer een uur en drie kwartier westelijke richting rijden zijn. We hebben genoten van de mooie route en kwamen rond kwart over tien aan op de campground. Het deed ons erg denken aan een summer camp uit Amerikaanse films.

We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaren van de campground. Wij waren hun eerste klanten die dag. In het weekend schijnt het altijd erg druk te zijn met locals die erop uit trekken, maar doordeweeks is het altijd rustig omdat de locals dan werken en deze plek (nog) niet bekend is onder toeristen.

De kajaks werden voor ons klaar gemaakt en we konden op weg! Althans, nadat mijn vader zichzelf weer uit het water had gevist nadat hij erin was gevallen bij het instappen. We kwamen niet meer bij van het lachen! Jammer dat we dat nou net niet gefilmd hebben, haha!
Onze eerste stop was de '7 Sisters Spring'. Dit zijn 7 bronnen die aan elkaar verbonden zijn door onderwatergrotten. Het zag er prachtig uit! Met onze duikbrillen op konden we ons omlaag trekken aan de stenen en door de grotten heen kijken. Werkelijk waar het mooiste wat we ooit onderwater hebben gezien! Chris heeft als echte waaghals er nog doorheen gezwommen. Hij vond het ook geweldig!

We vervolgen onze weg terug naar de rivier. We besloten de rivier een stuk af te drijven met de stroom mee. De omgeving ziet er mooi uit en we genieten. Na drie eilandjes te hebben gepasseerd besluiten we om terug te gaan. De stroming was iets sterker dan verwacht, dus het was nog pittig peddelen. We hebben nog even een tussenstop gemaakt op een eilandje, zodat we onze lunch konden nuttigen. Een krekel zo groot als een aardappel besloot nog even een grap met ons uit te halen en ons de stuipen op het lijf te jagen.

Na de lunch zijn we richting onze volgende stop gegaan: 'The Crack'. Om deze bron te bereiken moet je 2 mijl peddelen over een smalle vertakking van de rivier, waarna je de laatste honderdvijftig meter moeten lopen met je kajak. We twijfelden of we wel de juiste weg waren ingeslagen, omdat het riviertje steeds smaller werd en er een hele sterke tegenstroming was. Onze nieuwsgierigheid overwon en we hebben toch maar doorgezet. Na een half uur kwamen we een touw tegen die aan een boom was geknoopt. We gingen dus gelukkig goed! Even verderop konden we niet meer peddelen en moesten we lopen. Onder boomstammen door en er overheen. Heel gaaf! En een prachtige omgeving. We genoten van de geluiden om ons heen. Na honderdvijftig meter kwamen we aan bij 'The Crack'. In één woord: prachtig!

Kom je drie kwartier geen mensen tegen en ga je ver de wildernis in, kom je opeens twee Amerikanen tegen! We hebben gezellig met hun gepraat. Hierna zijn we aan onze terugweg begonnen naar de campground. Gelukkig stroom mee dit keer!

Terug bij de campground kwam mijn vader helaas ook niet droog aan.. Bij het uitstappen viel hij weer in het water! Weer gelachen natuurlijk, maar helaas weer niet op de film! Rond 16:00 uur zijn we weer in de auto gestapt richting Windsor Hills. Onderweg zijn we nog even gestopt bij Longhorn Steakhouse waar we heerlijk gegeten hebben.
Het was echt een topdag!

Hieronder het beloofde filmpje!
(Helaas even geen foto's, maar het filmpje bevat alles! We hebben nu geen tijd om de foto's op de computer te zetten, omdat we druk zijn met het regelen van een ander verblijf tijdens de orkaan. Hier later meer over)

 

(https://www.youtube.com/watch?v=cd3euQFiGQM&feature=youtu.be) 

Tot snel!

Kleine update tussendoor

Even een klein berichtje tussendoor.
We moeten jullie nog even in spanning laten over gisteren, want we zijn nog druk bezig (naast het vieren van de vakantie natuurlijk ;) ) met het maken van een filmpje over wat we gisteren hebben gedaan. Deze willen we namelijk tegelijkertijd uploaden met het blog over 'de cliffhanger'.
Vanavond Nederlandse tijd (5 okt) komt hij zeker online hoor!

Dag 10: Universal & Bubba Gump

Vandaag stond Universal weer op het programma. Een gokje, want het was natuurlijk weekend. Johan, Ananda en ik zijn ‘halve-dagjes-mensen’ en dat houdt in dat een halve dag (tot ongeveer 13:30) wel genoeg voor ons is. Dit lijkt momenteel wel de perfecte instelling voor Florida, want daarna is het voor ons te warm in de zon en een paar uur later scheurt de hemel open. Dan worden de waterattracties dus overbodig en dan zijn er meer flitsen dan wanneer je veel te hard over de A10 rond Amsterdam rijdt.

Vandaag begonnen we bij Universal Island of Adventure met als hoofddoel King Kong: de nieuwe attractie die vorig jaar nog achter een geheimzinnig bouwhek schuil ging. Hoewel er 15 minuten wachttijd op het bordje stond, waren we volgens mij binnen 5 minuten aan de beurt. Het is een erg leuke attractie en we besloten daarom vanwege de nieuwigheid nog een ritje te doen. 30 minuten wachttijd! Dat ging snel. De rij was 2 keer zo lang en de mensen stroomden binnen. Houdt er dus rekening mee… nieuwe attractie? Vroeg naar binnen en meteen erheen lopen.

Na King Kong was het even rondkijken. Het was druk en we hadden niet echt een plan. Links richting de ‘Wizarding World of Harry Potter’ of rechts richting ‘Toon Lagoon’? We kozen rechts, want het was warm! En Toon Lagoon is dé plek om af te koelen. 

 Mijn favoriete attractie ‘Ripsaw Falls’ staat daar. De humor en het speelse is gewoon heerlijk en ontspannend. Als je erheen gaat, moet je rekening houden dat je niet een beetje nat wordt.. maar gewoon doorweekt nat! We sloten de Toon Lagoon af met een paar rondjes in Popeye (jup, ook hier wordt je nat) waarna we via het kindergedeelte en de ‘Hogwards Express’ naar het Studio’s park zijn gegaan. 

Gaan we nog de ‘Gringotts Bank’ in? Nee… Te warm, te lange wachttijden en Bubba Gump - één van onze favoriete restaurant van onze vorige Florida trip - stond op de planning. Het was dan wel 13:00 uur, maar who cares! Vakantie! We draaien het avondeten wel om met de lunch. Helaas viel het deze keer erg tegen. Waar we vorige keer verse vis kregen, hadden we nu (zo leek het) diepvries vis. Ananda’s zalm was gewoon té gaar en helemaal hard. De bediening was té overdreven. Ook mijn gerecht was minder dan vorige keer, en Johan? Tja, die had natuurlijk nog geen vergelijkingsmateriaal Pluspuntje dan weer wel is toen Ananda aangaf dat ze het niet vond smaken, het meteen van de bon werd gehaald en ze gratis alternatief kreeg. 

Het zag er prima uit, maar zo smaakte het helaas niet!

We gaan voortaan dus maar weer naar de restaurants aan de kust van Bubba Gump. We denken toch dat de vis daar veel verser is. 

Warm!

 Na deze teleurstelling zijn we nog even langs de Publix gereden voor brood, koffie en beleg. De dag sloten we verder af met een simpel broodje als avondeten en lekker lang doorweken in het warme badje van het resort.

We gaan vandaag iets nieuws uitproberen. We hebben ook nog niks over deze plek gelezen op andere blogs of forums, dus het wordt spannend of het leuk is. In ons volgende blog lezen jullie wat het is! Tot morgen!

Dag 9: Lake Apopka Wildlife Drive

De dag begon weer rustig aan met een ontbijtje. Rond half 10 zijn we op pad gegaan richting de Lake Apopka Wildlife Drive. 

Wat een prachtig stukje natuur! Als we de auto uitzetten, hoorden we tientallen verschillende dieren. En dan met name veel vogels. We hadden geluk en hebben veel wildlife gespot.

Toen we bij een uitkijkpunt met bankjes en restrooms kwamen, zagen we een grote gator. We hadden al wat gators gespot, maar deze dook niet onder voor ons. Ook in het meertje voor de restrooms hadden we een gator gespot. Achteraf kwamen we er 'thuis' achter dat hier gisteren wel minstens 50 (!) zijn gespot door wat fietsers en dat dit zelfs het lokale nieuws heeft gehaald! 

Rond half 2 zijn we weer terug in Windsor Hills. Mijn vader ging even sporten en daarna zwemmen en Chris en ik hielden het dit keer bij alleen zwemmen. Onderweg naar het zwembad kwamen we deze nog tegen..

Vanavond hebben we weer een keertje zelf gekookt: bonenschotel van allerlei groenten, gehakt en bonen. Dat vulde wel even! Vlak na het eten begon het wat te rommelen buiten. Het heeft zeker 2 tot 3 uur lang flink lopen regenen en onweren. De klappen waren soms zo hard dat het huis stond te trillen! We konden de hulpdiensten over de 192 horen rijden. Met dit noodweer waren helaas weer de nodige ongelukken gebeurd. We zijn deze avond dus maar mooi binnen gebleven!

Tot morgen! 

Dag 7 en 8: Rustdag & Celebration + Typhoon Lagoon

Rustdag

Vandaag stond in het teken van niks doen. Sinds de vlucht hebben we nog geen echte rustdag gehad. Er was ook zo veel te doen! Toen Ananda en ik vorig jaar april Florida achterlieten hadden we eigenlijk meteen al de conclusie getrokken om terug te gaan. Daarbij stonden een paar pretparken en restaurants als Texas Roadhouse, IHOP (jaja) en de Cheesecake Factory echt hoog op onze verlanglijst. Nu we de meesten gehad hadden, begon het voor ons nu ook echt tijd te worden om rustig aan te doen. Althans, voor een dagje, want we hebben nog genoeg op de planning staan.

De dag begon voor ons om 10 uur! Dat is laat vergeleken met 8 á 9 uur. Vooral voor Johan die nog elke dag rond 4 á 5  uur wakker wordt. Ken je dat gevoel? “Ik lig zo lekker, ik ben nog moe”.. Dat dus… De uren daarna hebben we allemaal iets voor onszelf gedaan. Blogs lezen, blogs maken, lezen, koffie drinken en natuurlijk even Ajax kijken (mooie wedstrijd btw).

Om 15:00 uur was het dan toch echt tijd om in beweging te komen. De sportschoenen gingen aan waarna wij ons met z’n drieën richting het sportzaaltje bewogen. Het zaaltje was wat beperkt in mogelijkheden, maar met wat creativiteit konden we toch de dingen doen die we wilden doen. Lastig alleen om de miles per hour en pounds om te rekenen in kilometers en kilo’s.

Na ruim een uur sporten, sprongen we onder de douche en rechtstreeks in het zwembad. Rond 17:00 uur liepen we weer terug en besloten ter plekke dat het tijd was voor Chili’s. Chili’s hebben we vorig jaar met gemengde gevoelens ervaren. De eerste ervaring was erg goed. Ruim voldoende te eten voor de prijs (we namen toen fajita’s), snelle service en erg lekker. Die keer erop was minder. We moesten erg lang wachten en water bijvullen was er helaas niet bij. Deze keer was het gelukkig wel weer een betere ervaring, maar toch niet helemaal als voorheen. De fajita was kleiner en het werd simpeler gepresenteerd. De service was gelukkig wel goed.

Op de terugweg nog even langs de Publix geweest. De Publix is toch wel fijner winkelen voor verse producten dan de Walmart. Meer gezond eten (fruit etc) en het lijkt ook wat meer op de supermarkten bij ons in Nederland. Van de week waren we trouwens nog even snel een Aldi binnen gestapt, en de groente en fruit daar is echt super goedkoop en van goede kwaliteit!

Celebration & Typhoon Lagoon

Vandaag zijn we naar Celebration geweest. Hier hebben we een goed rondje (2 mile?) gelopen en daarvoor moesten we vroeg op. In de ochtend is het namelijk nog cool en er is nog een kans dat we alligators zien. Helaas… Alleen wat schildpadjes en een vogel waarvan het leek alsof die uit een Disney cartoon was gevlogen. Niet te vergeten dat we Knabbel en Babbel nog even in een boom hebben mogen spotten.

Ze waren diep in gesprek..

We hebben toch weer genoten van de prachtige omgeving. Het dorpje is echt leuk. De mensen groetten ons vriendelijk terwijl ze fanatiek hun hardloop workout vervolgden. De grasrandjes zijn perfect gemillimeterd en de huizen… prachtig, maar duur.

Ons toekomstige huis

Ons Celebration avontuur eindigde in de lokale Starbucks. Koffie lijkt toch altijd weer even terug te komen he. Mijn levensmotto is dan ook “Veelzijdig, gedreven en betrokken zolang er koffie is”.

De volgende stop Typhoon Lagoon! Je weet dat je in de buurt bent als je de volgende 4 regels tegenkomt op bordjes langs de weg:

“A furious storm once roared cross the sea

Catching ships in its path, helpless to flee

Instead of a certain and watery doom

The wind swept them here to Typhoon Lagoon.”

Dit is dan ook het thema van dit waterpark. Een verlaten eiland. Hoofdattractie? Een zwembad die elke 90 seconden een vloedgolf produceert waarop je met een beetje snelheid en zwemtechniek kunt surfen! Al met al een lekker zwem (half)dagje. Even voor de zekerheid. Florida is warm of zeg maar gewoon heet! Zo op het water heb je geen idee hoe snel je verbrand. Ananda en ik hebben dit vorig jaar al ervaren en waren nu redelijk voorbereid. Desondanks gingen we om 14:00 uur alsnog rood (voor mij rooier.. hehe) weg.

Eenmaal terug zouden we eten maken, maar we waren weer eens lui. Met een beetje motivatie van Ananda stelde ik voor om nog een keer bij Texas Roadhouse te gaan eten. Johan stemde ermee in en Ananda… Het was dus eigenlijk gewoon haar idee :D. Ik bestelde deze keer de Fall of the bone Ribs. Aanradertje. Deze ribs zijn zo de lekkerste die ik tot nu toe heb geproeft. Ze zijn zo goed gaar dat ze inderdaad letterlijk van het bot vallen. Johan had een combi menu met een sirloin en fall of the bone ribs. (de kleine versie) en Ananda had een sirloin met groente en sla.

We zouden eigenlijk nog naar Disney Springs gaan, maar na 18:00 uur heeft het alleen nog maar geonweerd en geregend. Afgelast dus. Ook omdat we nog een beetje lui waren.
Goed gevuld reden we terug om vervolgens de dag af te sluiten met wat luieren op de bank en het schrijven van dit blog artikel!

Dag 5 en 6: Relaxen, Shoppen & Universal

Dag 5
Ontbijt á la Chris

Gisterochtend hebben we dan eindelijk ontbeten bij de IHOP. Chris ging natuurlijk voor de New York Cheesecake Pancakes. Hier heeft hij het al maanden over. Op zijn werk staat Chris nu dan ook bekend als pannenkoek. Dit is natuurlijk een Chris-grapje :) Maar mensen hebben wel om foto’s gevraagd, dus bij deze..

Before

After

Relaxen

Terug bij Windsor Hills hebben we rustig aan gedaan. Beetje zwemmen en zonnen bij het Club House zwembad en bubbelbad.

Extreme shopping

We besloten in de middag om naar de Vineland Outlets te gaan. Daar hebben we even goed de Tommy Hilfiger winkel geplunderd. Chris kan er het komende jaar weer tegenaan! Dan hoor ik iemand mijn naam roepen. Toevallig! Gerrit en Joke zijn er ook. We hebben even gezellig bijgepraat en zijn toen weer ieder onze eigen weg gegaan. Onze weg ging naar de Starbucks, want een paar uur zonder koffie (en vooral zo na het shoppen) kunnen mijn vader en Chris niet. Ze hebben elkaar hier helemaal in gevonden. Alsof hun biologische koffieklok op elkaar is afgestemd!  Hierna zijn we nog wat winkels afgegaan, maar hebben we verder niks gekocht.

Cracker Barrel

Gerrit en Joke hadden het nog over de Cracker Barrel en dat vonden we wel een goed idee. Dus daar gingen we!  Het was best wel koud bij Cracker Barrel dus Chris ging even wat vesten uit de auto pakken. Toen hebben we nog even een grapje met Chris uitgehaald door op het alarmknopje op de afstandsbediening van de auto te drukken. Chris wist zich een paar seconden geen raad, voordat hij het doorhad natuurlijk. Gelukkig kon hij er wel om lachen.   

Grilled Trout & Mixed Veggies

Grilled Chicken Salad

We zijn op tijd gaan slapen, omdat we op tijd richting Universal wilden gaan.

Dag 6

Universal

Vandaag zijn we naar Universal gegaan. Het zweet gutste al om 9 uur ’s ochtends van ons af. Wat was het warm! Gelukkig waren de meeste wachtrijen kort en hebben we veel attracties kunnen doen. Het leuke aan Universal vinden we dat je deze soort attracties niet snel ergens anders vindt. De meeste attracties zijn namelijk 3D, waardoor rides veel echter en spectaculairder worden. Maar naast de leuke rides zijn de parken ook zo mooi aangelegd! Op elk detail is gelet.

Zo mooi aangelegd dit gedeelte!

De bekende snoepjes uit de film met verrassende (!) smaken

Het Harry Potter gedeelte in IOA

Rond half 2 vonden we het wel mooi geweest en zijn we richting de auto gelopen. Volgende week gaan we nog een keer en dan doen we de overige attracties waar we vandaag geen puf meer voor hadden. Nog een gek dingetje.. Een man nam een hond mee in de Spiderman-attractie.. We hebben geen idee wat hier de reden hier voor was. Misschien een training voor iets? Of misschien bepaalde omstandigheden van het baasje? We vonden het in ieder geval erg zielig want hij zat dus los in de attractie, terwijl de attractie best wel heftig schokt en onverwachte bewegingen maakt!

Extreme shopping part II

Vandaag was het mijn beurt om in te slaan. En dan wel bij de Victoria Secret. Chris en mijn vader heb ik achter gelaten bij (3x raden..) de Starbucks, zodat iedereen blij was. Bij VS ben ik goed geslaagd en ook ik kan er weer even tegenaan. 

Iedereen blij

Cheesecake Factory

Hierna zijn we doorgereden naar de Cheesecake factory voor een ietwat vroeg dinner. Het smaakte weer super en de Red Velvet Cheesecake ontbrak natuurlijk niet!

Snel een foto voordat hij omviel

Morgen maar weer even rustig aan. We moeten natuurlijk wel uitgerust terugkomen. Tot morgen!

Nog even een kleine toevoeging van mijn vader:

Hoogtepunt van de dag en een van de leukste attractie “The Wizarding World of Harry Potter”.

In een hangend karretje (3D-bezem) met 4 personen door het kasteel heen en soms leek het alsof we echt vlogen. Normaal gesproken duurt het ritje 4 minuten en 19 seconden. Maar na 3 kwart van de rit zaten we voor zo’n 2 minuten vast. Gelukkig hingen we niet ondersteboven. Wij hadden het geluk om ook dit een keer mee te maken. Ik ga hier zeker nog een aantal keren in. Super attractie.